Metody przetwarzania tworzyw sztucznych – wtryskiwanie

Historia wtryskiwania i wtryskarek

Pojęcie wtryskiwania jest doskonale zrozumiałe nawet dla laika nieobeznanego z technologiami produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Metoda w uproszczeniu polega na wtłoczeniu pod ciśnieniem płynnej mieszanki do specjalnie przygotowanej formy.

Technologia swoje początki zawdzięcza wynalezieniu pod koniec XIX wieku specjalnej maszyny tłokowej – to ona umożliwiła tego rodzaju produkcję. Pierwsza wtryskarka ślimakowa – maszyna stosowana do czasów obecnych – powstała w 1955 roku, a jej wynalazcą i konstruktorem był R. Beck. Od tego czasu rozwój technologii wtryskowej zmierza w kierunku udoskonalania urządzeń i wtłaczanych mieszanek w celu osiągnięcia jeszcze większej wydajności i jeszcze lepszych efektów końcowych. Obecnie nadal wykorzystywany jest wynalazek Becka, ale obok niego pojawiły się też wtryskarki wyposażone w układy plastyfikujące dwuślimakowe. Są bardziej zaawansowane technologicznie i pozwalająna produkowanie udoskonalonych wyrobów.

Charakterystyka metody wtryskiwania

Podobnie jak każda inna technologia, wtryskiwanie ma swoje plusy i minusy. Do jej zalet z pewnością można zaliczyć bardzo dokładne wypełnianie formy przez płynną mieszankę polimerów. Dzięki temu możliwe jest tworzenie nawet bardzo skomplikowanych kształtów o dużej liczbie detali. Z drugiej strony, wtryskarki, zwłaszcza te z układem dwuślimakowym, są maszynami bardzo kosztownymi, co negatywnie wpływa również na cenę gotowego wyrobu.

Atutem metody wtryskiwania jest możliwość tworzenia bardzo estetycznych detali, które nie wymagają dodatkowej obróbki – niemal gotowych do sprzedaży wprost po utwardzeniu materiału. Układy plastyfikujące dwuślimakowe zwiększają możliwości technologiczne takich maszyn, a dzięki ich pełnej automatyzacji do minimum ogranicza się koszty obsługi. Obok wtryskarek ślimakowych dostępne w użyciu są urządzenia tłokowe. Wybrane maszyny umożliwiają też wykonywanie produktów wielokolorowych.